درمان: درمان بستگی به مکان تنگی کانال و شدت علائم دارد که توسط پزشک توصیه میشود.
درمانهای طب فیزیکی:
بهبود انعطاف پذیری عضلات و تقویت تدریجی آنها اثرات طولانی بر تنگی کانال نخاعی دارد و درمان اصلی این بیماری محسوب می شود .
داروها تنگی کانال نخاعی:
مسکن هاو ضد التهابهای غیر استروئیدی میتواند در مواردی تجویز شود. نمونه این داروها مانند ایبوپروفن ،ادویل ،ناپروکسن می باشند
شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و سایر شل کنندها ی عضلات مثل متوکاربامول (روباکسین) و تیزانیدین در برخی بیماران کمک کننده می باشند.
داروهای ضدافسردگی : مقادیر پائین امی تریپتیلین وسایر داروهایی از دسته ضد افسردگی ها اثرات مفیدی دارد.برخلاف باور رایج داروهای ضدافسردگی اعتیاد اور نیستند.
داروهای ضد تشنج:مانند گاباپنتین(نورونتین)وپره گابالین(لیریکا) باعث کاهش درد های عصبی میشود.
تزریقات استروئید:تزریقات در کنار ریشه عصب گرفتار ممکن توسط پزشک صورت گیرد. و بیمار را برای برنامه توانبخشی آماده سازد
استفاده از یخ وگرما ممکن است در موارد تنگی کانال ناحیه گردنی توصیه شود.
طب سوزنی تنگی کانال نخاعی
در بیمارانی که چسبندگی عضلات کمر دارند کمک کننده است.
در مواردی استفاده از واکرو عصا توصیه شود .این وسایل علاوه برکمک به راحت ایستادن باعث میشوند که شما بتوانید به سمت جلو خم شده ودرد بهتر شود.
جراحی تنگی کانال نخاعی
در مواردی که با روشهای گفته شده، درمان علائم تنگی کانال امکانپذیر نیست و یا علایم بی مار پیشرفت کند ممکن است جراحی لازم شود اما باید توجه داشت که انتخاب برای جراحی باید دقیق باشد زیرا در مواردی ممکن است علایم نه تنها باقی بماند بلکه حتی بدتر هم بشود.
مطالب مرتبط:درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع ،تنگی کانال نخاعی و درمان
منبع:دکتر رئیسی
